Burn-out of een Boost-up? Weet jij voldoende van jezelf?

Ik schrok van deze burn-out risico’s

Ik heb vorige week een training gegeven waarbij schrikbarend veel cursisten aan het begin van de training aangaven niet blij te zijn met hun werk. Gelukkig niet iedereen, maar toch viel het op. Een paar cursisten waren aan het opkrabbelen (na hun burn-out). Maar er waren er ook die risico lopen om een burn-out op te lopen. 
Sommige deelnemers hebben een overlevingsmechanisme ontwikkeld door hun schip (symbolisch gesproken) in de haven te laten liggen. Ze doen hun werk, klagen soms en halen hun schouders op.

Ik hoor ze zeggen: ‘Het is nu eenmaal zo in deze organisatie, ik kan hier niets aan veranderen. Heb het geprobeerd, maar loop tegen muren op’.

En ik hoorde dit niet alleen in deze training, maar ook in andere trainingen en gesprekken bij diverse organisaties. Vooral bij grote organisaties.

Wat een verspilling van energie en potentieel levensgeluk. En voor de organisatie “Wat een enorme (potentiële) kostenpost”.

Burn-out risico

• Je het lastig vindt om nee te zeggen.
• Als je perfectionistisch bent. Wil dat dingen kloppen, puntjes op de i zetten, nog even iets afmaken, zodat t maar af is.
• Als je te sterk betrokken bent bij je werk en/of klant.

Bovenstaande intenties kunnen heel lang goed gaan. Wellicht wel altijd. Het gaat pas fout als er factoren gaan meespelen. De herkenbaarste is, als er in de privésfeer dingen niet lekker lopen. Denk bijvoorbeeld aan ziekte of dood van een familielid, (dreigende) scheiding, zware mantelzorg. Of als er in het verleden dingen gebeurd zijn die je nog niet goed verwerkt hebt.
Maar het kan ook zijn dat je werk doet wat je (inmiddels) niet meer leuk vindt. Of als je niet goed weet wat je zou willen.

Een sluipfactor is als er in de organisatie dingen niet kloppen. Denk aan:

• Gebrek aan waardering (of gezien worden)
• (Dreigende) reorganisatie
• Afscheid moeten nemen van collega’s die ontslagen zijn/worden

Bijvoorbeeld: op je werk is een reorganisatie aan de gang waar je veel spanning van hebt. Dan wordt thuis je kind erg ziek. En dan gaat ook nog het dak lekken. Zo’n combinatie van spanningen kan je dan te veel worden. Of deze situatie werkelijk voor overbelasting zorgt, ligt ook aan de invloed die je zelf op de situatie kan hebben. Of het gevoel invloed te kunnen hebben op de situatie.

En bij mij?

Ik begon me na de training af te vragen… en hoe zit dit bij mijzelf? Loop ik ook risico?
Mijn vader net overleden en een ziek kind. Met overtuigingen als “afspraak is afspraak” en “afmaken waar je aan begonnen bent”. Werkend in een onderdeel waar ik net afscheid heb genomen van collega’s en er waarschijnlijk (weer) een reorganisatie aan zit te komen.
Oei, oei alarmbellen!

Ik heb gelukkig 4 dingen die mij behoeden voor een burn-out.

1. Ik werk bewust geen 100% en lever daarom ook bewust een substantieel deel van mijn mogelijke inkomen in. Ik besef dat niet iedereen zo’n keuze kan maken.
2. Ik kan mezelf goed ontspannen d.m.v. beweging (dansen) of een goed boek.
3. Echter, nog veel belangrijker voor mij is dat ik onwijs gaaf werk doe. Zoals dit soort trainingen geven. Na een lange dag bezig zijn met een groep, krijg ik altijd meer energie. Ik heb in de loop der jaren door middel van coaching en workshops mijn persoonlijke drijfveren ontdekt. Die zijn mijn kompas geworden.
4. Ik heb invloed op mijn werk en omgeving. Een bepaalde mate van autonomie om ja of nee te zeggen tegen opdrachten.